پاپیتال

چه خوشبختم که تو زندگیم تو رو دارم« یک رفیق »تو ، از اون رفیق هایی نیستی که فصلی هستندیک روز هستن و یک عمر نهنه از اون رفیق هایی که وقتی زندگی بهار هست کنار ادم هستن و‌ تو زمستون زندگی تنهام میزارننه از اون رفیق هایی که فقط وقتی زندگیشون تاریک میشه به سراغم میان و وقتی زندگیشون پر نور هست فراموشم می کنننه منظورم این ها نیستناز تو میگم پاپیتالم ، جانه دلم، رفیق روزگارم‌ و همدم تنهایی هامتو رو میگم که میدونم اگه از آسمان سنگ هم بباره چتر هستی خنده هات رو دوست دارمو میدونم تو روزهای سخت می تونی بدون هیچ توضیحی بغلم کنی تا اشک بریزمتو هستی که بدون قضاوت و‌ سرزنش کنارم می مونه تا روزهای سخت بگذره توئی که بودنت همیشگی هست حتی اگه بعضی از روزها تو همون آدم همیشه نباشیتو هستی که من رو بلدی و کنارت خودم هستم ، با تمام خوبی ها و بدی هامپاپیتالم بزار همه چی تو دنیا ، واسه تو و من نا عادلانه تقسیم شده باشه گذشته در گذشتهاما خوشبختم و خوشحال که حالا ی نفر رو مثل معجزه بهم داده یک رفیقیک همراهیک همدمپاپیتالبهت قول میدممنم تا ابد رفیق تو باشم جانه دلم + نوشته شده در جمعه چهاردهم اردیبهشت ۱۴۰۳ ساعت 13:3 توسط حمید  |  پاپیتال...

اگر یک تکه نخ و سوزن داشتمخودم را به تو می‌دوختممثل دکمه‌‌ی پیراهنتباوقار سر برسینه‌‌ات خوشبخت‌ترین دکمه‌‌ی دنیا بودمدرست روی قلبت + نوشته شده در پنجشنبه بیستم اردیبهشت ۱۴۰۳ ساعت 15:29 توسط حمید  |  پاپیتال...

پاپیتال...

بودنت براى منشد زندگیشد دليلشد عشقشد اميدشد لبخندبودنت انقدر قشنگه كهقربون لحظه به لحظه بودنت حس میکنم اگه تو نباشیهیچ چیزتو این دنیا نیست که بتونه خوشحالم کنهتو همه‌ی دار و ندارمیمرسی که هستیمرسی کهتمام امید و انگیزه ی فردای منیتو برای منته ته همه ی چیزای خوبیچقدر خوبه که دارمتدیدم که آدمی می‌تواند شفای آدمی شود + نوشته شده در پنجشنبه بیست و سوم فروردین ۱۴۰۳ ساعت 0:2 توسط حمید  |  پاپیتال...

بوی نرگسپرنده ، آواز دلنشین می خواندبهترین سرود و نغمه های طبیعت ، اطرافم را پر کرده استسرود آبشارموسیقی جویبارنغمه ی پرندگاندریا آبی و بی انتهاستپرهای رنگارنگ پرندگان ، چشم نواز استبوی سبزه ، بوی نرگس ، بوی یاسبوی نان برشته ، بوی سیب‌های سرخ ، بوی زعفران و ریحانتوآفتاب وفاییخدا کند که بیایی + نوشته شده در دوشنبه سوم اردیبهشت ۱۴۰۳ ساعت 21:44 توسط حمید  |  پاپیتال...